Peczeniżyn jest największą miejscowością Huculszczyzny Kołomyi, jej nieoficjalną stolicą.
W XIV wieku Peczeniżyn korzystał z prawa magdeburskiego, posiadał ratusz, a w starożytnym zamku mieściła się administracja królewska, która nadzorowała liczne warzelnie soli i huty. W dokumentach pisanych wspomina się, że w 1443 roku, kiedy Peczeniżyn należał do halickiego kasztelana Iwana Koli, był on dużą osadą i centrum wołości.
Pierwsze pisemne wzmianki o drewnianych świątyniach w Peczeniżynie pochodzą z XVI wieku, a współczesna cerkiew św. Dymitra uważana jest za jedną z najstarszych w Karpatach.
Drewnianą cerkiew zbudowano w 1629 roku (o czym informuje napis na drzwiach świątyni). Według legendy budowla ta została przywieziona w stanie rozebranym z okolic Kijowa, zebrana i pokryta gontem przez miejscowych czumaków, którzy wozili sól z Karpat na sprzedaż. W 1795 roku świątynia została rozbudowana do współczesnego wyglądu, a w XIX wieku pokryta blachą.
W cerkwi zachował się zabytkowy ikonostas, pochodzący z XVIII wieku i Ewangelii (1670 r.). W czasie II wojny światowej świątynia została uszkodzona i wymagała renowacji. W ciągu ostatnich 30 lat ściany i zdobienia świątyni były trzykrotnie odnawiane. W latach 2008-2009 przeprowadzono remont cerkwi i dzwonnicy, zamontowano nowe krzyże kopułowe i dzwony.
W pobliżu sanktuarium utworzono swoisty „rezerwat historyczny”, w skład którego wchodzą: cerkiew (1629 r.), w której znajdują się księgi i ikony z XVII-XVIII w., szkoła diakońska – jedyny najstarszy budynek szkolny w Galicji, pomnik poświęcony zniesieniu pańszczyzny (1873 r.) oraz zabytkowy cmentarz.
Obecnie świątynia należy do wspólnoty Cerkwi Prawosławnej Ukrainy.
Zabytek architektury o znaczeniu lokalnym.