Oficjalnie uważa się, że drewniana cerkiew wzniesiona została w 1809 roku, jednak wg podań Cerkiew pw. Wprowadzenia do Świątyni Przenajświętszej Bogurodzicy została zbudowana w 1789 roku przez tych samych mistrzów, którzy budowali Cerkiew św. Mikołaja w Prisłopiu (1797 rok). Ponieważ te dwie cerkwie są do siebie podobne, mieszkańcy wsi są zdania, że świątynia zbudowana została wcześniej niż oficjalnie się podaje.
Cerkiew pw. Wprowadzenia do Świątyni Przenajświętszej Bogurodzicy jest świątynią o konstrukcji zrębowej, trójdzielna, z wysoką wieżą z barokowym wykończeniem, krytym pozłacaną blachą. Nawa na planie prostokąta jest szersza niż pozostałe pomieszczenia świątyni. Nawa i babiniec zwieńczone są dość wysokim dachem dwuspadowym, natomiast część wschodnia przykryta jest dachem niższym. Poddasze elewacji zachodniej jednocześnie pełni funkcję dachu na ganku, który znajduje się od tej strony. Początkowo ganek miał wygląd otwartej arkady z rzeźbionymi słupami. Wyrafinowanego wyglądu dodają świątyni rzeźbiony gzyms oraz wyprofilowane wieńce drewnianych belek. Uzupełniają go przejście między babińcem a nawą oraz rzeźbiony ikonostas.
Obok cerkwi znajduje się dwukondygnacyjna drewniana dzwonnica zbudowana na planie prostokąta z sosnowych półbali i zwieńczona ośmiobocznym dachem namiotowym. W 1994 roku cerkiew i dzwonnica zostały pokryte blachą.