Łypiwka to dawna wielonarodowa osada, o której pierwsza wzmianka pochodzi z 1390 roku. Pierwotnie nosiła nazwę Lackie (później Lackie-Szlacheckie), współczesna nazwa pojawiła się w 1946 roku.
Pierwsza pisemna wzmianka o tutejszej świątyni pochodzi z 1578 roku. Jednak współczesna cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego została zbudowana w 1700 roku na zachodnim skraju wsi, gdzie w latach 1711-1724 znajdował się męski klasztor Świętej Trójcy. Po zamknięciu świątynia została rozebrana i przeniesiona do centrum wsi, gdzie w 1728 roku została odbudowana jako cerkiew parafialna. Jest to najstarsza zachowana drewniana świątynia w regionie Tyśmienicy.
Budowla trójdzielna, jednokopułowa, na planie krzyża, wyróżnia się ośmioboczną nawą. Pierwotnie cerkiew miała dach kryty gontem. Prawdopodobnie w 1908 roku, kiedy ukończono budowę zakrystii, budynek został pokryty blachą. Dolny dach świątyni został pokryty blachą w drugiej połowie XX wieku.
Z powodu rosyjskiej okupacji Galicji w czasie I wojny światowej, wspólnota wsi Lackie-Szlacheckie przeszła na prawosławie. W 1946 roku parafia greckokatolicka pod naciskiem władz weszła w skład Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. W czasach sowieckich świątynia nie została zamknięta.
Historia klasztoru i cerkwi jest ściśle związana z cudowną ikoną „Bogurodzica Hodegetria”, która według ekspertów została napisana pod koniec XVII wieku. Niewykluczone, że jej autorem mógł być J. Kondzelewicz. Na głowach Najświętszej Bogurodzicy i Dzieciątka Jezus znajdują się srebrne złocone korony, wykonane w 1887 roku (do tego czasu były malowane).
Od 2000 roku cudowna ikona znajduje się w nowej cerkwi pw. św. Jozafata. Co roku 6 lipca parafianie z Łypiwki i okolicznych wsi uroczyście zanoszą obraz do modlitwy w miejscu jego objawienia w lesie obok starego dębu i źródła klasztornego, gdzie stała siedziba zakonna.
Obecnie jest czynną świątynią należąca do wspólnoty Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej.
Zabytek architektury o znaczeniu lokalnym.