Pierwsze dane dotyczące parafii we wsi Osławy Czarne pochodzą z roku 1579, gdy w katastrach gruntowych województwa ruskiego ukazała się informacja, że wieś nie posiada własnej cerkwi, więc należy ona do parafii we wsi Łanczyn. W dokumentach z roku 1700 jest już wzmianka o świątyni, należącej do dekanatu wsi Żuków (rejon tłumacki). Z danych pochodzących z roku 1740 dowiadujemy się, że podczas wizyty biskupa lwowskiego cerkiew miała wygląd „szopki”. W 1746 roku dzięki staraniom mieszkańców wsi wybudowana została nowa cerkiew pw. św. Bazylego Wielkiego.
Według danych zawartych w metryce józefińskiej z roku 1786 dzięki staraniom księdza Mikołaja Lewickiego we wsi już istniała cerkiew, obok której wybrano już było miejsce na nowy cmentarz. W 1803 roku w związku z tym, że wspólnota parafialna we wsi Osławy Czarne była małoliczebna, została ona przyłączona jako filialna do parafii we wsi Osławy Białe. W 1849 roku ukazała się pierwsza mapa katastralna wsi, na której świątynia, wtedy jeszcze na planie prostokąta, znajdowała się w innym niż obecnie miejscu, a dokładnie w miejscu dzwonnicy. W 1866 roku świątynia spłonęła, jednak wierni od razu przystąpili do budowy nowej cerkwi. Już w 1855 roku nowa cerkiew została wzniesiona, a rok później, w dniu 14 stycznia 1886 roku odbyła się jej konsekracja. Właśnie ta cerkiew zachowała się do naszych dni.
W latach siedemdziesiątych XX wieku świątynia (i nawet jej drzwi wejściowe) i dzwonnica pokryte zostały blachą. W latach 2014-2015 świątynia ostatecznie straciła swój wygląd pierwotny, ponieważ jej dach i ściany pokryte zostały żółtą i niebieską blachą, a kopuły i elewacja frontowa zostały przebudowane.
Obecnie cerkiew, która nadal pełni swoje funkcje pierwotne, należy do Kościoła Prawosławnego Ukrainy.