Drewniana cerkiew św. Mikołja Cudotwórcy jest klasycznym przykładem „werchowyńskiego baroku” oraz największą pod względem rozmiarów cerkwią wśród drewnianych cerkwi w rejonie miżhirskim. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z roku 1751. Właśnie w tym roku cerkiew była remontowana, więc wszystko wskazuje na to, że została ona zbudowana co najmniej na początku XVIII wieku.
Pierwotnie cerkiew w stylu bojkowskim wzniesiona została z belek świerkowych. Belki łączone były w narożnikach na zamek prosty i wzmacniane dodatkowo czopem czołowym ukrytym. Od strony zachodniej do babińca przylegała dwupoziomowa galeria, a nad nim wznosiła się kwadratowa dzwonnica o konstrukcji szkieletowej, podzielona gzymsem na dwie części. W części górnej z czterech stron umieszczone były dekoracyjne tarcze zegarowe. Wieża miała wielopoziomowe zwieńczenie barokowe.
Wewnątrz zachował się ikonostas z XVIII wieku, świeczniki oraz drewniany żyrandol. Obecnie w świątyni znajduje się także ikona Matki Bożej, nazywana przez zakarpackiego historyka sztuki Hryhorija Łogwyna „Zakarpacką Madonną”.
Przy cerkwi stoi wysoka, kwadratowa, trzypoziomowa dzwonnica o konstrukcji szkieletowej.