Oficjalną data budowy cerkwi jest rok 1719 – świadczy o tym napis ukryty pod dachem nad gankiem od strony zachodniej. Istnieje przekaz, że świątynia przeniesiona została na wzgórze z miejscowości Zariczcza, położonej na przeciwnej stronie rzeki Czarny Czeremosz. Pierwsze wzmianki o cerkwi pochodzą z lat sześćdziesiątych XVII wieku. W obecne miejsce świątynia prawdopodobnie została przeniesiona w roku 1719, jednak nie wiadomo do końca, czy rok 1719 był rokiem przeniesienia cerkwi w miejsce obecne czy rokiem jej zbudowania.
Razem z mieszkańcami wsi Kryworiwna w cerkwi modliło się wielu wybitnych Ukraińców, wśród których M. Hruszewski, I.Franko, J.Hołowacki, H.Chotkewycz, Ł.Ukrainka, W.Hnatiuk oraz inni słynni działacze kultury ukraińskiej. W 1901 roku metropolita Andrej Szeptycki (wtedy jeszcze jako biskup stanisławowski) złożył w cerkwi wizytę duszpasterską, gdzie zostawił list pt. „Moim ukochanym Hucułom”.
Drewniana cerkiew wybudowana została na planie krzyża, co spowodowało, że ma ona wydłużony babiniec oraz krótkie boczne ramiona. Dach zwieńczony jest kopułą namiotową, wspartą na niewysokim ośmiobocznym tamburze, który wznosi się nad dachami ramion cerkiewnych.
W latach siedemdziesiątych XX wieku cerkiew pokryta została blachą i właśnie taki jej wygląd był w przewodnikach turystycznych. w 2011 roku dzięki społeczności lokalnej na czele z proboszczem ks. I.Rybarukiem cerkwi przywrócono jej wygląd pierwotny czyli pokrycie drewniane.
Osobliwość danej świątyni polega na tym, że bez względu na różne okoliczności i wypróbowania w ciągu trzech stuleci, ona nigdy nie była zamknięta i tam zawsze odprawiane były nabożeństwa.
Zabytek architektury o znaczeniu krajowym.