Wieś Spas (wcześniej – Ispas) położona jest u podnóża Karpat nad rzeką Pistyńka. Życie na tych obszarach kwitło od czasów starożytnych, co potwierdzają wyniki wyprawy pod kierownictwem słynnej ukraińskiej archeolog Larysy Kruszelnickiej, podczas której zbadana została położona najbliżej gór „wielka ufortyfikowana osada” rolników Trypilla/Trypola.
Pierwsze pisemne wzmianki o Ispasie jako wsi pochodzą z roku 1433. W XIV-XV ww. w tej miejscowości znajdował się klasztor. W latach 1589-1616 zbudowana została Cerkiew Przemienienia Pańskiego, jednak spłonęła ona w latach dwudziestych XVII wieku podczas niszczycielskich najazdów turecko-tatarskich na Pokucie, kiedy Ispas spłonął doszczętnie. Wieś odbudowano, a w celu odprawiania nabożeństw wierni zbudowali świątynię-kaplicę.
Pod koniec XVIII wieku liczba ludności wsi Spas wzrosła i niewielka pod względem rozmiarów świątynia nie mogła już zaspokoić duchowych potrzeb wszystkich wiernych, więc podjęta została decyzja o budownictwie nowej cerkwi. W 1811 roku wzniesiona została nowa, wyjątkowa, drewniana, pięciokopułowa świątynia z dachem gontowym. Obecny wygląd cerkiew uzyskała po przebudowie przeprowadzonej w 1853 roku.
Świątynia znajduje się w północnej części wsi. Budowla jest wielka, na planie krzyża, pięciokopułowa. W 1972 roku z dachu usunięto gont i zamieniono go na blachę ocynkowaną.
Obecnie w świątyni odprawiane są nabożeństwa i należy ona do wspólnoty greckokatolickiej.