Cerkiew Zwiastowania NMP zajmuje dominującą pozycję, ponieważ położona jest na wysokim wzgórzu nad rzeką Prut, więc jej okazałe banie świecą się z daleka i są widoczne aż do Delatyna.
Pierwsze wzmianki o świątyni we wsi pochodzą z roku 1700. W 1789 roku zbudowana została nowa cerkiew (jej poświęcenie odbyło się w 1790 roku). Z protokołu wizytacji dekanatu w dn. 31 grudnia 1898 roku pochodzą dane, że miejscowa cerkiew była drewniana, na planie krzyża. W 1909 roku dzięki staraniom ks. D.Łuhowego we wsi wzniesiona została nowa drewniana cerkiew, na planie krzyża, kryta gontem, która według opowiadań miejscowych była bardzo podobna do starej cerkwi w miejscowości Worochta. W czasie pierwszej wojny światowej w okolicach wsi toczyły się zaciekłe walki, więc w 1917 roku miejscowa świątynia została zniszczona przez austriacką artylerię, gdy pododdziały armii rosyjskiej broniły prawego brzegu rzeki Prut czyli brzegu nad którym leży wieś Zarzecze. Po tych wydarzeniach przez jakiś czas nabożeństwa odbywały się w gminie, a później – w kaplicy.
Nową, wielką drewnianą cerkiew – cerkiew Zwiastowania NMP – budowano w latach 1936-1942 według projektu architekta Lwa Lewińskiego. Była to świątynia na planie wydłużonego krzyża zwieńczona jedną kopułą główną nad przestrzenią centralną i dwiema mniejszymi nad zakrystią i babińcem, a także dwoma łamanymi dachami wykończonymi małymi kopułkami po obu stronach wejścia do cerkwi od strony babińca. Świątynia kryta była blachą. W grudniu 1942 roku w uroczystościach z okazji poświęcenia nowej świątyni wziął udział greckokatolicki biskup stanisławowski Hryhorij Chomyszyn. W okresie powojennym cerkiew pełniła swoje funkcje pierwotne, jednak władze usunęły ze świątyni wszystkie „elementy unickie”. W 1988 roku budynek cerkwi został wyremontowany, a jedenaście lat później został on ponownie pokryty blachą.
Obecnie cerkiew, która nadal pełni swoje funkcje pierwotne, należy do Kościoła Prawosławnego Ukrainy. Po rekonsekracji jest to cerkiew pw. Wstawiennictwa Bogurodzicy.