Cerkiew Świętego Ducha, która jest najstarszą drewnianą cerkwią w rejonie wołowieckim, zaliczana jest do arcydzieł Werchowyny. Świątynia wzniesiona została w XVII wieku z bali jodłowych, a jej fundament wykonany został z kamienia rzecznego. Cerkiew jest smukła i proporcjonalna, jej ściany nad poddaszem i dachy kryte są gontem, a wieża z barokowym wykończeniem – dębowym lemieszem. Przez długi czas cerkiew była zamknięta i nosiła miano „Muzeum Ateizmu”, co pozwoliło na zachowanie oryginalnych wnętrz i ikonostasu z roku 1784.
Obok cerkwi wznosi się smukła ośmiometrowa dzwonnica, wykonana z tego samego drewna, co cerkiew. Do dziś zachowały się także dwa kamienne krzyże.
Renowacja cerkwi przebiegała w latach 1970-1971, jednak w latach 1998-2001 cerkiew zaczęła popadać w ruiny, ponieważ drewniane gonty w dachu zgniły i spróchniały, więc deszcz przedostawał się do środka. Pod koniec 2001 roku dzięki wysiłkom mieszkańców gminy dachy oraz tzw. Opasanie („Soboty”) pokryte zostały nowym gontem, jednak ściany pomieszczeń zostały dotknięte grzybem i w niektórych miejscach zgniły.
W Cerkwi Świętego Ducha powstały Kroniki Hukliwskie – są to kroniki zakarpackie, opisujące wydarzenia w latach 1660-1812.